|
Kapitulli: 130. Ç'thuhet për urinën dhe plehun e deveve, deleve dhe të kafshëve të tjera
›
173.
Enesi r.a. tregon: "Një grup njerëzish nga fisi Ukal apo Urejneh shkuan në Medine, por klima e saj nuk u përshtatej, kështu që Pejgamberi a.s. i këshilloi që të shkonin te një tufë devesh shtëpiake dhe të pinin prej tyre qumësht dhe urinën (si ilaç). Kësisoj, ata shkuan dhe vepruan siç u udhëzuan. Pasi u shëruan, ata e vranë bariun e Pejgamberit a.s. dhe i vunë përpara të gjitha devetë. Ky lajm i shkoi Pejgamberit a.s. herët në mëngjes, kështu që dërgoi njerëz në ndjekje të tyre. Ndjekësit i kapën ata dhe i sollën në mesditë. Pas kësaj, Pejgamberi a.s. urdhëroi që atyre t'iu priteshin duart dhe këmbët, ndërsa sytë ua damkosën me hekur të nxehtë dhe u lanë në Harva (shkretëtirë me gurë jashtë Medinës). Ata kërkonin ujë, por nuk u dhanë. (Ebu Kilaba, njerëz vodhën, vranë, e mohuan Islamin, p kundër Allahut dhe të Dërguarit të Tij a.s.").
›
174.
Enesi r.a. tregon: "
Para se të ndërtohej xhamia, Pejgamberi a.s. falej në vathat e dhenve.
|