Kapitulli: 1350. Thënia e Emrit të Allahut (Bismil-lah) gjatë gjuetisë
1915.
Adij Ibn Hatim r.a. tregon: "Një herë e pyeta Pejgamberin a.s. për gjahun e vrarë me heshtë (druri me majë ose me majë hekuri). Ai u përgjigj: "Në qoftë se gjahu është vrarë nga goditja me majë atëherë haje atë! Por, në qoftë se është goditur nga bishti i heshtës, atëherë ai gjah është i paligjshëm, sepse kafsha ka ngordhur ngaqë është goditur për vdekje dhe jo ngaqë është gjakosur." E pyeta për gjahun e kapur nga një zagar i stërvitur. Ai më tha: "Në qoftë se zagari e ka kapur gjahun për ty (nuk e ka ngrënë) atëherë haje atë gjah, sepse kapja e gjahut nga zagari është si therja. Por, në qoftë se sheh me zagarin ose me zagarët e tu ndonjë qen tjetër dhe ke frikë se ai mund të ketë marrë pjesë me zagarin tënd në kapjen dhe gjakosjen e gjahut, atëherë nuk duhet ta hash atë gjah, sepse ti ke shqiptuar Emrin e Allahut (duke thënë Bismil-lah - Me Emrin e Allahut) vetëm kur ke ndërsyer zagarin tënd dhe nuk ke bërë 'Bismil-lah' për ndonjë qen tjetër." (5475)
|