|
Kapitulli: 306. Dijetarët dhe njerëzit e shquar kanë të drejtën më të parë dhe janë më të merituar për të qenë imamë për të prirë në namaz
›
406.
Aishja r.a. tregon hadithin (nr. 399): "I Dërguari i Allahut a.s. në sëmundjen e tij tha: "I thoni Ebu Bekrit t'u prijë njerëzve në namaz." Në këtë tregim të saj ajo shton: I thashë atij (a.s.): "Në qoftë se Ebu Bekri vendoset në vendin tënd, njerëzit nuk do të munden të dëgjojnë nga të qarët e tij. Të lutem pra, urdhëro Umerin tru prijë namazin?" Pastaj ajo thotë se i thashë Hafsas: "Thuaji (Pejgamberit a.s.): 'Në qoftë se do t'u printe Ebu Bekri njerëzve në falje në vendin tënd, atëherë ata nuk do të mund ta dëgjojnë atë për shkak të të qarit të tij, kështu që urdhëro Umerin të prijë namazin?,/ Ashtu bëri edhe Hafsa, por i Dërguari i Allahut tha: "Rrini urtë! Me të vërtetë që ju (gratë) jeni si gratë në ndodhinë e Pejgamberit Jusuf (a.s.). I thoni Ebu Bekrit që t'u prijë njerëzve në namaz!" Hafsa r.a. i tha Aishes r.a.: "Asnjëherë s'pashë të mirë prej teje!,/ (679)
›
407.
Zuhriu tregon: "Më tregoi Enesi r.a. se Ebu Bekri u priu njerëzve në namaz gjithë kohën që Pejgamberi a.s. dergjej në sëmundjen e tij prej së cilës edhe vdiq, ditën e Hënë. Kur njerëzit qenë rreshtuar për faljen e namazit, Pejgamberi a.s. ngriti perden e shtëpisë së tij dhe filloi të na vështrojë. Ndërsa rrinte në këmbë, fytyra i shndriste si faqe Kurani. Pastaj na buzëqeshi gëzueshëm. Pothuaj sa nuk u vumë në sprovë (të na prishej namazi) nga kënaqësia që po shihnim Pejgamberin a.s. (të përmirësuar). Ebu Bekri r.a. u tërhoq pas të bashkohej në rresht me të tjerët pasi mendoi se Pejgamberi a.s. kishte dalë për t'u falur dhe se do të mund të printe namazin, por ai a.s. na bëri shenjë që të vazhdonim të plotësonim namazin dhe e lëshoi perden. Dhe po atë ditë ai vdiq." (680)
|