|
Kapitulli: 67. Shkrimi i diturisë
›
93.
Ebu Hurejra r.a. tregon se Pejgamberi a.s. ka thënë: "Allahu e ndaloi elefantin (apo: luftën) prej Mekës, por Ai e la të Dërguarin e Tij dhe besimtarët t'i mposhtin mohuesit mosbesimtarë të Mekës. Pra, kini mendjen! Në të vërtetë, lufta në Mekë nuk i qe lejuar askujt përpara meje dhe nuk do t'i lejohet askujt pas meje. Në fakt, ajo m'u lejua mua vetëm pak orë atë ditë (ditën e çlirimit të Mekës). Padyshim që në këto çaste Meka është vend i shenjtë: nuk lejohet të prishen shkurret e saj me gjemba, as të shkulen pemët e saj dhe as të merren sendet e gjetura atje, përveç atij, i cili do t'i njoftojë ato ndër njerëz. Nëse dikush vritet atje, atëherë (më i afërti i të ndjerit) ka të drejtën e pëlqimit ndërmjet dy zgjedhjeve: parave të gjakut ose shpagimit, duke vrarë vrasësin." Ndërkohë aty erdhi një burrë nga Jemeni dhe tha: "O i Dërguari i Allahut! Ma shkruaj këtë." Pejgamberi a.s. urdhëroi shokët e tij që t'ia shkruanin atij atë që tha. Pastaj një burrë prej kurejshëve tha: "Përveç idhhir-it (lloj bari aromatik), o i Dërguari i Allahut, pasi ne e përdorim atë në shtëpitë tona dhe në varre." Atëherë Pejgamberi a.s. tha: "Përveç idhliirit-it (vetëm ky lloj bari lejohet të këputet)." (112)
›
94.
Ibn Abbasi r.a. tregon: "Kur sëmundja e Pejgamberit a.s. u keqësua, ai tha: "Më sillni një letër që t'ju shkruaj një fjalë, pas së cilës ju nuk do të gaboni." Omeri tha: "Në të vërtetë, Pejgamberin a.s. e ka mundur sëmundja, ndërsa ne kemi ndër duar Librin e Allahut, i cili është më se i mjaftueshëm për ne." Atëherë shokët e Pejgamberit a.s. patën mosmarrëveshje mes tyre dhe, kur i ngritën zërat për këtë, ai tha: "Ngrihuni dhe largohuni prej meje. Nuk shkon që të keni grindje përpara meje." (114)
|