|
Kapitulli: 897. Pranimi i dhuratës
›
1155.
Ibn Abbasi r.a. tregon: "Tezja ime, Umm Hufeid i dërgoi Pejgamberit a.s. pak salcë kosi, gjalpë dhe mish dabbi (lloj zvarraniku që hahet) si dhuratë. Ai e hëngri salcën e kosit dhe gjalpin, kurse mishin e dabbit e la, sepse nuk e pëlqente. Por mishi i dabbit është ngrënë në sofrën e të Dërguarit të Allahut a.s. dhe, po të kishte qenë e ndaluar ngrënia e tij, atëherë nuk do të hahej në sofrën e të Dërguarit të Allahut a.s.". (2575)
›
1156.
Ebu Hurejra r.a. tregon: "I Dërguari i Allahut a.s., sa herë që i sillnin ndonjë ushqim, pyeste për të, nëse ia kishin sjellë si dhuratë apo si lëmoshë. Po t'i thoshin se ia kishin sjellë si lëmoshë, ai u thoshte shokëve të tij që ta hanin, ndërsa vetë nuk hante gjë prej tij, ndërsa po t'i thoshin se ia kishin sjellë si dhuratë, ai nxitonte të hante bashkë me ta." (2576)
›
1157.
Enesi r.a. tregon se Pejgamberit a.s. i sollën pak mish dhe i thanë se ia kishin dhënë sadaka (lëmoshë) Beriras. Ai a.s. tha: "Për atë ai ka qenë sadaka, ndërsa për ne ai është dhuratë/' (2577)
|