|
›
1790.
Zejd Ibn Arkami r.a. tregon: Isha në një luftë, kur dëgjova Abdullah Ibn Ubej Ibn Selulit të thotë: "Mos u jepni gjë atyre që janë me të Dërguarin e Allahut a.s., me qëllim që ata të largohen prej tij. Në qoftë se do të kthehemi (në Medine), padyshim që më i nderuari i saj do ta dëbojë më të ulëtin." Këtë fjalë unë ia tregova xhaxhait tim (ose Umerit) i cili nga ana e tij ia përcolli atë Pejgamberit a.s.. Kështu, ai (a.s.) më thirri mua dhe unë ia tregova të gjithë ndodhinë. Pastaj i Dërguari i Allahut a.s. çoi dikë për të thirrur Abdullah Ibn Ubejin dhe shokët e tij. Ata u betuan se nuk i kishin thënë ato fjalë. Për pasojë i Dërguari i Allahut a.s. nuk i besoi fjalët e mia por të Ibn Selulit. Atëherë mua më kapi një pikëllim i atillë sa s'më kishte kapur kurrë më parë. Kësisoj, qëndrova në shtëpi. Xhaxhai im më tha: "Me këtë ti deshe vetëm që i Dërguari i Allahut a.s. të ta mohonte fjalën dhe të të urrente." Për këtë Allahu i Madhëruar zbriti suren që fillon me: "Kur vijnë munafikët tek ti ..." (Surja "El-Munafikun" nr. 63). Pastaj Pejgamberi a.s. çoi dikë për të më thirrur dhe, pasi ma këndoi ajetin, më tha: "Zejd, Allahu ta vërtetoi fjalën tënde." (4900)
|